افسردگی

این که دچار افسردگی شده باشم یا نه چیزی رو عوض نمی کنه، مهم اینه که واقعا گرفتارش شدم، یا شاید فکر می کنم که گرفتار شدم!

نمی دونم واقعا افسردگی یه بیماریه که باید برای درمانش از دارو کمک گرفت یا فقط باید با تغییر نگرش درمانش کرد؟ به هر حال  بنا بر نظر یک مشاور تلفنی و یک مشاور اینترنتی تصمیم گرفتم سری به مطب یکی از روانپزشکان تبریز (بر حسب اتفاق) بزنم. روانپزشک مردی جوان و بسیار خوش برخورد بود، طوری که بعد از ملاقات باهاش حس و حال خوبی داشتم. این آقا که علیرغم فاصله کم سنی که با من داشت من رو «دخترم» خطاب می کرد، سه جور دارو بهم داد، الان تقریبا ده روزه که دارم این قرص ها رو می خورم اما حالم بهتر نشده!... دنیا همون دنیاست، من همون آدم هستم و مشکلاتم هم طبق معمول در حال تغییر و تحول و کم و زیاد شدن هستند. 

دیروز متوجه شدم که یک جور خشم فرو خورده در درونم هست، این در حالیه که قبل از مصرف این قرص ها چنین احساسی نداشتم... البته خب من به یک نفر (فقط یک نفر) توی دنیا دروغ می گم و اون هم خودم هستم. دلیلش اینه که میخوام به خودم دلگرمی و امید بدم... برای همین بعضی وقت ها مشکلات و سختی ها و ناراحتی هایی رو که دارم انکار می کنم یا سعی می کنم افکار مزاحم رو به گوشه ای دور و دست نیافتنی از ذهنم تبعید کنم تا بتونم به کارهام برسم.

اما خیلی خوشحالم از این که می تونم هنوز هم از زندگی لذت ببرم و ساعت هایی رو برای خوشحالی کردن پیدا کنم... سعی می کنم همیشه یک سوی افکار و عقاید و حتی شخصیتم رو در برابر تغییرات باز و آزاد بگذارم تا بتونم خودم رو اصلاح کنم... 

خدایا این دلخوشی رو از من نگیر...

راستی!! یه خرج جدید برام دراومده و اون هم خراب شدن یخچال فریزره، بیچاره سی و دو سال برای خانواده ی ما جون کنده و مواد غذایی رو برامون سالم نگه داشته (ههه ههه) اما چه میشه کرد که الان مجبورم یه خونه تکونی اساسی به جیب ها و حساب بانکیم بدم و پول خرید یه فروند یخچال فریزر (ترجیحا ایرانی) رو جور کنم!