حس مهربونی

دیگه دنبال زیاد شدن کامنت و بازدید ها نیستم چون چیزی که عیان است چه حاجت به بیان است... هه هه... ههه... خب به هر حال اینجا مثل اتاق خلوته منه... 

دیروز باز هم تونستم حس قشنگ و اشتیاق انگیز مهربونی رو در درونم احساس کنم، مهربانی به همه کائنات حس خیلی خوبیه... بدون هیچ توقعی مهربونی کردن اون هم از صمیم قلب، خیلی شورانگیزه، می تونم بگم این حس توی دنیا بی مانند و بی نظیره... این نیست که بری مادر ترزا بشی، همین که به همه آفریده های خدا با دیده مهربونی نگاه کنی و در قلبت نسبت بهشون محبت داشته باشی خیلی عالیه!!!... حالا ببینم چند روز دوام میاره...

دیروز توی اینترنت دنبال یه چیزی گشتم مثل همین مکتب های روحانی تا ببینم کدومشون مهربونی رو تبلیغ می کنند اما خب چیزی که می خواستم رو پیدا نکردم!!...

این روزها آرامشم (شکر خدا و گوش شیطون کر) بیشتر از گذشته است، شاید به خاطر ویتامین هاییه که مصرف می کنم، ویتامین ها باعث شده روحیه بهتری داشته باشم اما خب یه شکم گنده برام درست می کنه که باعث میشه باز غصه چاق شدن شکم رو بخورم، هرچند می دونم که میشه شکم رو (به سختی البته) آب کرد!!... حالا چند ساله که می خوام شکمم رو لاغر کنم... دیروز یکی از مانتوهام رو که به تنم تنگ شده رو پوشیده بودم و خواهرم هم گفت که دیگه این مانتو رو بنداز دور چون خیلی برات تنگ شده و اصلا بهت نمیاد، خب منم گفتم که خان باجی من که فعلا پول خرید مانتو ندارم که!.. در هر حال بعدش که خواهرم رفت به مامان هم گفتم که من خودم رو توی این مانتو جا می کنم حالا ببین کی گفتم (هههه ههههه...)